Dag 17 Baignes-Ste-Gadegonde - St. Emilion 1 aug.

Natuurlijk weer vroeg uit de veren voor de volgende etappe van onze reis. Het eerste stuk vandaag gaat weer over de oude treinbaan. Langzaam omhoog maar we kunnen evengoed vaart maken. Met zo'n 22 km p/u racen we de eerste 22 km. Prachtige natuur, een deel gaat door het bos en we spotten een ree op het fietspad die pas op het laatste moment weg springt. Wat opvalt de laatste 2 dagen is het getsjirp van krekels. We komen nu toch echt in zuidelijke streken.
Bij de laatste km van deze treinbaan houden we even drink- en eetpauze. Daarna vervolgen we de weg naar Clérac. Vandaar gaat de weg slingerend door het bos met af en toe een felle klim. We komen in Bonzac en denken daar iets te kunnen eten. Nee, zoals zoveel de laatste dagen is dit ook een verlaten doods gat. We fietsen door en vinden ergens een Tabac. Nee, eten hebben ze niet hooguit een sandwich. We bedanken en vragen naar een restaurant. Oui messieurs, 2 km verderop. We besluiten van de route af te wijken om dit restaurant te zoeken. Ongeveer 3 km verder klampen we een meneer aan en vragen naar het restaurant. Oui messieurs 2 km verderop is een prima restaurant. Enfin, 3 km verder, langs een vreselijk drukke autoweg waarbij je (zoals Stendert zegt: bijna uit je sokken gereden wordt) vinden we het restaurant en laten ons het menu du jour goed smaken.
We stappen na de lunch weer op en uit de navigatie blijkt dat we niet eens erg ver van de route zijn afgeweken, slechts 2,7 km. We worden over enkele binnenwegen gevoerd en jawel, na 2,7 km komen we weer op onze vaste route. We zetten door en bereiken vroeg in de middag St. Emilion. Wat een toeristische heisa. Het is een leuk stadje, met veel bezienswaardigheden, dat wel, maar al die toeristen.
Gauw wegwezen naar de camping. ***Camping Barbarran. We krijgen een korting op de forse prijs omdat we per fiets bedevaartreizigers zijn. Daar nemen we een biertje op.
De camping beschikt over een zwembad met jacuzzi dus na het biertje gaan we daar maar eens een tijdje inliggen, heerlijk, dat doet een vermoeide bedevaartganger goed.
Helemaal verweekt strijken we neer op het terras voor een drankje. Doen daarna in de kampwinkel boodschappen en strijken neer bij de tent. Na nog een refill gaan we moe maar voldaan onze slaapzak in.
's Nachts barst er een onweer los. Het bliksemt en regent pijpenstelen. Stendert zijn tent zakt in dus hij moet in de stromende regen een haring opnieuw plaatsen, Steven slaapt de slaap der onschuldigen.
Wees gegroet, tot morgen.